فیلمهای پلیالفینی میل دارند تا به خودشان و سطح فلز بچسبند زیرا ضریب اصطکاک (COF) آنها بالا میباشد. برای راحتی فرآیند، فیلمها میبایست COF نزدیک به 0.2 داشته باشند. افزودنیهای لیزکننده میتوانند خواص سطحی فیلم را اصلاح کنند و اصطکاک میان لایههای فیلم و سطوح دیگر را کاهش دهند. به منظور مؤثر بودن این عوامل باید از داخل پلیمر مهاجرت کنند و به سطح بیایند، بنابراین باید تا حدی با پلیمر ناسازگار باشد.
آمید های اسید چرب بعضاً به عنوان عوامل لیزکننده استفاده میشوند. حین فرآیند در مذاب آمورف حل میشوند، اما همزمان با خنک شدن و بلوری شدن پلیمر، آمیدهای اسید چرب در اثر فشرده شدن به بیرون رانده شده و یک لایه روانکننده در سطح پلیمر تشکیل میدهد. افزودن افزودنی لیزکننده میتواند از چسبیدن و کشیده شدن فیلم جلوگیری کند، که این امر موجب افزایش توان عملیاتی (بازده) میشود.
انواع افزودنیهای لیزکننده
رایجترین افزودنیهای لیزکننده اورسیک آمید (C-22) و اولامید (C-18) میباشند. اولامید سریعتر از اورسیک آمید مهاجرت میکند و اغلب تحت عنوان «fast blooming» شناخته میشود. با این وجود پس از گذشت زمان مشخص اورسیک آمید با وجود کندتر بودن فیلمی با میزان COF پایینتر نسبت به اولامید ایجاد خواهد کرد. اورسیکآمید با فشار بخار پایینتر و فراریت خود در دماهای فرآیندی بالاتر استفاده میشود و همچنین مدت بیشتری روی سطح باقی میماند و به صورت دود خارج نمیشود. اولامید هنگام مورد استفاده قرار میگیرد که COF پایین، در یک بازه زمانی کوتاه مورد نیاز باشد، در حالیکه مهاجرت آهستهتر اورسیک آمید میتواند در کاربردهای roll stock و اصلاح کورونا (بر خط) به عنوان یک مزیت به شمار رود. دیگر آمید های اسید چرب استائارات آمید میباشد، این ماده معمولاً همراه با اورسیک آمید و اولامید مصرف میشود تا اثر ضد همچسبی را هنگامی که شفافیت فیلم اهمیت دارد، ایجاد کند.
غلظت لیزکننده موجود بر عملکرد تأثیرگذار است. در ابتدای امر COF نسبت به تغییرات کم در غلظت حساس است تا هنگام میزان لیزکننده به مقداری بحرانی میرسد، پس از آن افزایش بیشتر لیزکننده تأثیر کمی بر COF دارد. مقدار لیزکننده مورد نیاز به عواملی نظیر ضخامت فیلم، افزودنی لیزکننده مورد استفاده و حضور دیگر افزودنیها (مثلاً عوامل ضد همچسبی) دارد.
