عوامل موثر بر HDT
عوامل موثر بر HDT
میزان بلورینگی، مقدار تراکم اتصالات عرضی، حضور و میزان گروههای عاملی حلقوی در زنجیره اصلی، حضور و میزان اتصالات ثانویه [1]،
میتوانند بر روی تغییر و افزایش پارامتر HDT موثر باشند.
دو روش آزمون استاندارد عملی دقیق وجود دارد كه در این ارتباط كاربردهای وسیعی پیدا كرده اند و
به وسیله آنها میتوان پیشبینی های نسبتاً دقیقی از عملكرد پلاستیكها را در درجه حرارتهای بالاتر
از دمای اتاق به دست آورد.
این دو روش به نامهای:
درجه حرارت انحراف گرمایی HDT
درجه حرارت نقطه نرم شدن ویكات [2] VSP
شهرت دارند.بهترین انتخاب، تعیین دقیق درجه حرارت كاربردی پلاستیكها در برابر افزایش درجه حرارت است كه برای
رسیدن به این هدف، یكی از دو روش آزمون تعیین ویژگی HDT یا VSP را میتوان به كار برد.
تعریف HDT چیست؟
درجه حرارت واپیچی، خمیدگی یا انحراف گرمایی، عبارتست از درجه حرارتی كه از طریق آزمونی تا حدی شبیه به
خمش سه نقطهای تعیین میشود،و طی آن نمونه ای با ابعاد استاندارد تحت تنش ثابت، با بالا رفتن درجه حرارت،
مقدار معینی خمیدگی در آن به وجود می آید.شایان ذکر است که تعیین میزان پایداری حرارتی نمونه پلاستیکی
توسط این آزمون،تنها برای استفاده های کوتاه مدت دارای اعتبار است.
این آزمایش مشخص کننده این واقعیّت است که مواد تحت آزمون قرار گرفته، توانایی تحمّل بارهای سبک را در
دماهای بالا دارند و یا آنکه صلبیّت خود را در یک گستره حرارتی کم از دست می دهند.
HDT یک آزمایش مناسب و مطمئن برای کنترل قطعاتی است که در حین عملکرد خود، تحت بار قرار دارند و
همزمان درجه حرارت محیط آنها نیز افزایش پیدا میکند،با کمک این آزمایش میتوان درجه حرارت حداکثری را
که طی آن تغییر ابعادی یا خمیدگی نمونه به حد مورد نظر می رسد را اندازه گیری کرد.
درجه حرارتی که در آن یک آزمون استاندارد تحت یک شرایط و بار معیّن،
تغییر شکل خمشی مشخصی را ایجاد کند،درجه حرارت واپیچی گرمایی نامیده می شود.
مقدار عددی HDT که برای یک پلاستیک بخصوص به دست می آید،
علاوه بر خصوصیات و ویژگی های ساختار ملکولی پلیمر، چنانچه با یک تقویت کننده همراه باشد،
تحت تاثیر آن عامل تقویت کننده نیز قرار می گیرد.
در مقاله بعدی در مورد نحوه اندازه گیری HDT توضیح داده می شود.
مولف: مهندس سعید نعمتی
انتشار با ذکر منبع بلامانع است.
[1] Secondary bonding
[2] Vicat softening point 
